Insuline is een hormoon dat onze bloedsuikerspiegel regelt. Het wordt gebruikt als medicijn tegen diabetes. Minder bekend is dat insuline tegelijkertijd een krachtige dikmaker is en een onderschatte oorzaak van hoge bloeddruk, hart- en vaatziekten en kanker. Een andere behandeling van diabetes type 2 is dus aan te raden.
Gepubliceerd op: 29/06 | 2020
Geplaatst in de volgende categorieën: LEVEN / HP DE TIJD Link naar het artikel
Geschreven door: William Cortvriendt
Diabetes type 1 is een heel vervelende ziekte. Door nog onbekende oorzaken produceert de alvleesklier hierbij te weinig insuline, waardoor de uit de voeding opgenomen glucose de cellen niet in kan. Deze patiënten verliezen snel veel gewicht, hoeveel ze ook eten. De ziekte was dodelijk, totdat men in 1920 erin slaagde insuline te isoleren uit de alvleesklier van honden. Het effect van de toediening van insuline op de vaak uitgemergelde patiënten was niet minder dan sensationeel. Met regelmatige injecties en een aangepast dieet nam het gewicht van de diabetici onmiddellijk toe en konden ze voortaan een betrekkelijk normaal leven lijden.
Diabetes type 1 komt nog steeds voor, maar is ondertussen ingehaald door een ander type, dat tot voor kort ouderdoms-diabetes heette. Tegenwoordig wordt het diabetes type 2 genoemd. Hierbij is er geen sprake van het falen van de alvleesklier. Integendeel, de alvleesklier produceert juist enorme hoeveelheden insuline. Die zijn echter niet meer effectief genoeg om glucose vanuit het bloed in de cellen te krijgen.
Abnormaal hoge glucose- en insulinespiegels is er zogenaamde insuline-resistentie ontstaan. Het resultaat is veel te hoge bloedsuikerspiegels, die – in tegenstelling tot diabetes type 1 – juist gepaard gaan met hoge insulinespiegels. De behandeling van diabetes type 2 bestaat in eerste instantie uit dieet en bloedsuikerverlagende orale medicatie zoals metformine. In ernstigere gevallen worden er ook bij diabetes type 2 insuline-injecties toegediend.
Tot zover lijkt het gebruik van insuline-injecties geheel volgens de medische leerboeken. Maar de toediening van insuline bij diabetes type 2 bovenop de al door de alvleesklier in grote hoeveelheden geproduceerde insuline blijkt – uit helaas bij velen onbekend onderzoek – te leiden tot zeer ernstige bijwerkingen.
Allereerst is insuline ook de grote verkeersregelaar voor ons gewicht. Om het simpel te stellen: bij lage insulinespiegels door koolhydraatarme voeding of bij een tekort aan insuline vanwege diabetes type 1 verbranden we vet en vallen we af. Bij hoge insulinespiegels neemt ons gewicht toe – bijvoorbeeld bij koolhydraatrijke westerse voeding en bij diabetes type 2, nog verergerd door extra insuline-injecties. Wanneer patiënten met diabetes type 2 met insuline-injecties beginnen, neemt hun gewicht in de daaropvolgende zes maanden gemiddeld met negen kilo toe – zelfs als ze de hoeveelheid calorieën beperken! Omgekeerd, wanneer patiënten met diabetes type 2 door de juiste voedings-adviezen kunnen stoppen met insulineinjecties, verliezen zij razendsnel een groot deel van het onder die omstandigheden altijd aanwezige overgewicht.
Maar een hoge insulinespiegel heeft nog meer kwalijke gevolgen. Een groot deel van de vijftigplussers heeft last van hoge bloeddruk, die – indien onbehandeld – leidt tot hart- en vaatziekten. En dit blijken vooral degenen met overgewicht, obesitas en diabetes type 2 en dus met hoge insulinespiegels te zijn. Al kort na de ontdekking van insuline is beschreven dat de combinatie van hoge glucose en insulinespiegels in het bloed leidt tot het vasthouden van vocht en zout door de nieren, met verhoging van de bloeddruk. Helaas is dit onderzoek grotendeels vergeten. Een dergelijke hoge bloeddruk wordt daarom ‘essentiële hypertensie’ genoemd. Met deze mooie term willen medici zeggen dat ze niet weten wat de oorzaak is. Bij dezen kent u die wél, namelijk hoge insulinespiegels vanwege koolhydraatrijke voeding. Wanneer je overschakelt op koolhydraatarme, verse en volvette voeding, is het eerste wat je merkt dat je tijdelijk veel vaker moet plassen, hierdoor snel gewicht verliest en dat je bloeddruk daalt, zonder dat je medicatie nodig hebt!
Maar dit is nog niet alles. Kankercellen hebben tot wel twintigmaal meer insulinereceptoren op hun celwand dan normale cellen. Dit betekent dat wanneer er veel insuline in de bloedbaan aanwezig is, kankercellen vooraan in de rij staan om de beschikbare glucose in de cellen op te nemen. En laat glucose nu juist de enige brandstof zijn waarmee kankercellen in hun energie kunnen voorzien. In tegenstelling tot normale cellen kunnen kankercellen namelijk de andere energiebronnen – zoals vetzuren en ketonen – niet gebruiken.
Om de ellende nog groter te maken werkt insuline tevens als een soort groeihormoon en stimuleert ook op deze manier kankercellen om sneller te delen en te groeien. Mensen met overgewicht, obesitas en diabetes type 2 hebben allen te hoge glucose- en insulinespiegels in hun bloed en lopen daardoor een veel groter risico op kanker. Ook blijkt naarmate
kankerpatiënten hogere bloedsuikerspiegels hebben, de kanker agressiever te zijn en de prognose te verslechteren. Ook is het dramatisch wat er gebeurt wanneer de arts besluit dat de patiënt met diabetes type 2 insuline-injecties nodig heeft om de bloedsuikerspiegel te verlagen. Onmiddellijk daarna wordt de kans dat die patiënt kanker krijgt bijna dubbel zo groot!
Gelukkig kunnen we dit allemaal vermijden.Wanneer we terugkeren van in de fabriek geproduceerde voeding naar datgene wat direct vers en onbewerkt van het land komt, dalen onze abnormaal hoge bloedsuikerspiegels, daalt de insulinespiegel, daalt onze verhoogde bloeddruk en voelen we ons aanmerkelijk beter en gezonder. Het risico op kanker neemt af en de prognose bij bestaande kanker verbetert. En de meeste patiënten met diabetes type 2 die insuline-injecties nodig hebben, kunnen daarmee stoppen, soms zelfs al na een paar dagen.
Hippocrates zei ooit dat we voeding ons medicijn kunnen laten zijn. We kunnen hier nu aan toevoegen dat we voeding niet onze ziekteverwekker mogen laten zijn. Laat dat laatste een waarschuwing zijn tegen het ongebreideld voorschrijven van insulineinjecties.